Fréttir

Samanburður á milli ára

Byggðastofnun hefur fengið Orkustofnun til að reikna út kostnað við raforkunotkun og húshitun, á sömu fasteigninni á nokkrum þéttbýlisstöðum og nokkrum stöðum í dreifbýli, á ársgrundvelli. Viðmiðunareignin er einbýlishús, 140 m² að grunnfleti og 350m³. 

Við útreikninga þessa er almenn rafmagns notkun og fastagjald tekið saman annarsvegar og hitunarkostnaður hinsvegar. Gjöldin eru reiknuð út samkvæmt gjaldskrá þann 1. september 2016 en til samanburðar eru gjöld fyrir árið 2015 miðuð við gjaldskrá þann 1. apríl 2015. Hér neðst má sjá töflu með upplýsingum um orkukostnað, en miðað er við sömu staði og árið 2015 auk þess sem nú er bætt við tveimur stöðum, Flúðum og Seltjarnarnesi.

Raforka
Notendum virðist almennt ekki vera ljóst að þeim er heimilt að kaupa raforku af hvaða sölufyrirtæki sem þeir kunna að kjósa en þau eru nokkur og með mismunandi verð. Lægsta mögulega verð er það verð sem notendur geta fengið með því að velja orkusala sem býður lægsta söluverð á raforku á hverjum tíma. Nú, líkt og í fyrra, er það hjá Orkubúi Vestfjarða. Notendur eru hins vegar bundnir því að greiða fyrir dreifingu- og flutning á rafmagni frá dreifiveitum sem hefur sérleyfi á viðkomandi svæði.

Í meðfylgjandi töflu má sjá algengasta verð á raforku á hverjum stað og lægsta mögulega verð, í báðum tilfellum með dreifingar- og flutningskostnaði, sem notendum stendur til boða með því að velja ódýrasta söluaðilann. Mesti munurinn fer yfir 6% á Höfuðborgarsvæðinu og á Akranesi. Annars staðar er munurinn lítill ef einhver.

Af þeim stöðum sem skoðaðir voru, reynist rafmagnsverð hæst hjá öllum notendum í dreifbýli kr. 108.483 en var árið 2015 hæst hjá Orkubúi Vestfjarða í dreifbýli kr. 102.010. Í þéttbýli er rafmagnsverð hæst á orkuveitusvæði Orkubús Vestfjarða kr. 83.760 en var hæst kr. 80.021 á sama stað í fyrra. Lægst er rafmagnsverðið á Akureyri kr. 71.456 og var einnig lægst árið 2015, þá kr. 69.404. Orkukostnaður í dreifbýli er 52% hærri en lægsta verð í þéttbýli og hefur munurinn hækkað úr 47% frá árinu 2015. Í þéttbýli er hæsta verð 17% hærra en lægsta verð og hefur aukist um 2% frá 2015.

Húshitun
Þegar kemur að húshitunarkostnaði er munurinn öllu meiri. Fyrir ári síðan var lægsti mögulegur kostnaður hæstur á orkuveitusvæði RARIK í dreifbýli og hjá Orkubúi Vestfjarða í dreifbýli kr. 203.015. Nú hefur sá kostnaður lækkað um rúm 10% og er nú kr. 182.210 líkt og á nokkrum öðrum stöðum. Af þeim stöðum sem skoðaðir voru árið 2015 var lægsti húshitunarkostnaðurinn í Hveragerði kr. 85.255. Miðað við sömu staði í ár er Hveragerði einnig með lægstan kostnað, kr. 80.239. Nú eru tveir nýir staðir teknir inn, Flúðir og Seltjarnarnes sem eru með lægstan kostnað kr. 51.562 og kr. 47.058.
Sé miðað við sömu staði og árið 2015 er hæsta verð í dreifbýli er 127% hærra en lægsta verð í þéttbýli og hefur munurinn minnkað úr 138% frá árinu 2015. Með Flúðir sem ódýrasta kostinn er munurinn hinsvegar 287%.

 
Heildarorkukostnaður
Í töflunni má sjá algengasta verðið á heildarorkukostnaði á hverjum stað sem og lægsta mögulega verð. Í flestum tilvikum er um lítinn mun að ræða ef einhvern, að meðaltali rúmlega 1%. En í nokkrum tilvikum getur munurinn farið í tæp 4%.

Ef horft er til lægsta mögulega heildarorkukostnaðar þá er hann, líkt og árið 2015, hæstur í dreifbýli á orkuveitusvæði Orkubús Vestfjarða nú kr. 290.693 eða tæpum 5% lægri en árið 2015. Heildarkostnaður í þéttbýli er áfram hæstur á Hólmavík kr. 265.970 sem er einnig tæpum 5% lægra en árið 2015. Miðað við sömu staði og árið 2015 er heildarkostnaðurinn áfram lægstur í Hveragerði nú kr. 162.206, um 1,5% lægri en í fyrra. Miðað við þá staði sem nú er horft til, er Seltjarnarnes með lægstan heildarkostnað, kr. 122.599.
Hæsta verð í dreifbýli er því 137% hærra en lægsta verð í þéttbýli. Sé áfram miðað við Hveragerði hefur munurinn minnkað á milli ára, úr 85% í 79%.
Í þéttbýli er hæsta verð 79% hærra en lægsta verð. Miðað við Hveragerði hefur hefur munurinn minnkað frá árinu 2015 úr 69% í 64% árið 2016.

Hafa ber í huga að á nokkrum stöðum er veittur afsláttur af gjaldaskár hitaveitu þar sem ekki er hægt að tryggja lágmarkshita vatns til notanda.