Fréttir

Stjórn Byggðastofnunar hefur sent frá sér fréttatilkynningu vegna umræðu um málefni Byggðastofnunar undanfana daga. Tilkynningin er svohljóðandi:
"Með vísan til umræðu undanfarna daga um málefni Byggðastofnunar, og einkanlega útlánatöp, þykir stjórn Byggðastofnunar nauðsynlegt að koma eftirfarandi á framfæri. Vitnað hefur verið til skýrslu sem unnin var af ráðgjafarfyrirtækinu Stjórnháttum ehf. og er dagsett í maí 2005, og birt var nýlega.  Í skýrslunni koma fram upplýsingar um útlán og afskriftarreikning útlána sem ekki fá staðist, en hafa farið hátt í umræðunni. Vegna þessa fékk Byggðastofnun endurskoðunarfyrirtækið Ernst & Young hf. til að gera úttekt á nokkrum atriðum skýrslunnar.

Í meðfylgjandi greinargerð Árna Snæbjörnssonar, löggilts endurskoðanda hjá Ernst & Young hf. dags. 30. nóvember 2005 kemur m.a. fram eftirfarandi:
“Í skýrslu Stjórnhátta ehf. koma fram staðreyndavillur varðandi útlán og afskriftareikning útlána, þar sem verið er að tiltaka ýmsar fjárhæðir, hlutföll og áhrif. Fram kemur á bls. 27 að Byggðastofnun hafi tapað að meðaltali um 23% af útlánum á tímabilinu 1995 – 2004.  Hið rétta er að stofnunin hefur að meðaltali tapað um 3,6% af útlánum á tímabilinu, sem gera að meðaltali rúmlega 361 milljón kr. á ári.”

Um þá fullyrðingu í skýrslu Stjórnhátta ehf. að hlutfall tapaðra útlána hafi vaxið undanfarin ár og verið yfir 50% árið 2004 segir í skýrslu Ernst og Young:
“Hið rétta er að hlutfall tapaðra útlána af heildarútlánum hefur sveiflast nokkuð á tímabilinu, en ef litið er á tímabilið frá byrjun (1995) til loka (2004) þá hefur hlutfallið farið úr 3,9% í 6%. Að hlutfall tapaðra útlána hafi verið yfir 50% árið 2004 er engan vegin rétt, þar sem það var 6%. Ef stofnunin hefði tapað 50% útlána þýðir það að hún hafi tapað tæpum 5,7 milljörðum kr., en hún tapaði 686 milljónum kr. af útlánum sínum.”

Í niðurstöðu Ernst & Young segir svo:
“Af hlutföllunum og fjárhæðunum eru dregnar ályktanir og settar fram staðhæfingar í skýrslunni. Samkvæmt skýrsluhöfundi er megin ástæða fjárhagsvanda stofnunarinnar að of mikil áhætta hafi verið tekin í útlánum og áhættan vanmetin þegar lánin voru veitt (sjá bls. 40 og 41 í skýrslunni). Þetta er alrangt og stenst engan vegin þar sem framlög í afskriftareikning og endanlega afskrifuð útlán eru nánast sama talan tímabilið 1995 – 2004. Þessi staðreynd gefur til kynna að áhættan hafi verið rétt metin og að hlutaðeigandi aðilar hafi verið meðvitaðir um hana á öllum tímum. Meginskýringin á fjárhagsvanda stofnunarinnar er miklu fremur sú að vegna þessara breytinga sem orðið hafa í rekstrarumhverfinu eru viðskiptamenn stofnunarinnar áhættusamari skuldarar,sem gerir það að verkum að endanlega töpuð útlán hafa hækkað og eru of há.”

Úttekt Ernst og Young má lesa í heild sinni á hér